Αναβάσεις

Ολόκληρος η Αλεξάνδρου Ανάβασις [προς Ανατολάς] από τον Αρριανό είναι εδώ

και

Ολόκληρος η Κύρου Ανάβασις [προς Δυσμάς -Μίλητο και άλλες Ιωνικές και Αιολικές Πόλεις] από τον Ξενοφώντα είναι εδώ

Τώρα πώς έγινε και οι Πέρσες είχαν Έλληνες μισθοφόρους στρατιώτες και πώς ο Αλέξανδρος κατάφερε να έχει Πέρσες μισθοφόρους, μεικτούς γάμους και να χάσει τον ανιψιό τού Αριστοτέλη από την Όλυνθο: ιστοριογράφο Καλλισθένη και πολλούς καλούς συνεργάτες του στρατηγούς [Κλείτο κ.α.], είναι γεγονότα που οφείλουν να μας απασχολούν.

Το αντί Μακεδονικό κλίμα στην Αθήνα, αυτό που ανάγκασε τον Αριστοτέλη να διαφύγει επειγόντως στη Χαλκίδα, μετά τον θάνατο τού Αλεξάνδρου, είναι επίσης σπουδαία γεγονότα τα οποία χρείζουν καλή ανάλυση.

Τα κείμενα τού Καλλισθένη υπήρχαν μισή χιλιετία μετά την Εκστρατεία, στην εποχή τού Αρριανού, δεν υπάρχουν όμως σήμερα. Άραγε ο μεσολαβητής τών Ηνωμένων Εθνών για την ονομασία τού κρατιδίου τών Σκοπίων, κ. Ματθαίος Νίμιτς, θα είχε πληρέστερη άποψη για τον Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες εάν τα γραπτά τού Καλλισθένη ήταν διαθέσιμα;

Αυτό που παρατηρούμε στα Ελληνικά Γράμματα, μετά το θάνατο τού Αριστοτέλη, τού Αλεξάνδρου και τού Κυνικού Διογένη, την Ελληνιστική Περίοδο ακόμα και καθ' όλοκληρη την διάρκεια τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μετά την Πτολεμαία Κλεοπάτρα και τον [δικτάτορα] Ιούλιο Καίσαρα, δεν το ξαναείδαμε παρά μόνο μετά την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση και με την ενασχόληση Άγγλων, Γάλλων και Γερμανών να μεταφράσουν τα Ελληνικά στα τέλη τού δεκάτου ενάτου αιώνα. Μπορεί ο Μεσαίωνας να ήταν η πλέον σκοτεινή και Σκοταδιστική Περίοδος στην Ευρώπη, για τους Έλληνες και τα Εληνικά Γράμματα, η ζημιά δεν επήλθε από κανέναν Ρωμαίο κατακτητή αλλά από τούς Ρωμαίους και Ρωμιούς τού Βυζαντίου και στη συνέχεια από τούς Οθωμανούς.

Οι Βυζαντινοί Ρωμαίοι και Ρωμιοί Αυτοκράτορες, μαζί με τούς Οθωμανούς Σουλτάνους (από το 400 μ.Χ έως την Παλιγγενεσία τού 1821) έχουν σαφώς προσφέρει πολύ κατώτερες υπηρεσίες στον Κόσμο ολόκληρο, από αυτές τών Ρωμαίων μεταξύ 323 π.Χ και 400 μ.Χ. Τα όποια πολιτιστικά Μνημεία τής Σκοτεινής Περιόδου δεν μπορούν να συγκινήσουν αυτούς που συγκινούνται από τους Διαχρονικούς Κλασσικούς.

Στο πρόσωπο τού Αρριανού μπορούμε να ερευνήσουμε την επίδραση τού Επίκτητου, τών Χριστιανών, τού Αδριανού και τού Μάρκου Αυρηλίου.