Ίσως αυτή τη φορά τα ενδιαφέροντα τών Συμμάχων μας να μην συμβαδίζουν με τα δικά μας. Μια Νατοϊκή Ομοσπονδία Αλβανών, Σλάβων και Ιουδαίων στα βόρεια σύνορά μας με πρόσκληση αυτής τής Συμμαχίας στους Τουρκόφωνους Μουσουλμάνους Θράκης και Βουλγαρίας, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει κανέναν καλό σκοπό για τούς Έλληνες, μηδέ τους Ρώσους.Δεν είναι απλά ένα όνομα που θέλουν, θέλουν το όνομα για να πάρουν και την περιοχή, θέλουν χώρο ζωτικό. Θέλουν να κρατήσουν τη Ρωσία μακριά, θέλουν χώρο για τους Ισραηλινούς σε περίπτωση Εξόδου.
Εμείς όμως πρέπει να δούμε πώς θα βαδίσουμε. Πόσο ελεύθεροι είμαστε να αποφασίσουμε αυτό που θα εκτιμήσουμε ότι μάς συμφέρει και μάς ταιριάζει;
Για να μπορέσουμε όμως να αποφασίσουμε, οι πολιτικοί μας δεν δικαιούνται να κρατούν μυστικά αυτά που πρέπει να γνωρίζουμε προκειμένου να διαμορφώσουμε άποψη. Τα χαμόγελα και οι χειραψίες τής Θεοδώρας δεν φθάνουν, μπορεί να είναι και παραπλανητικά και αποπλανητικά για όλους μας. Η Βυζαντινή Διπλωματία ας μείνει για Ιστορική έρευνα, πληροφόρηση καλή, χρειάζεται στον νέο κόσμο τών επικοινωνιών και μεγάλων ταχυτήτων.
Εάν δεν τους επιτρέπεται να πουν την αλήθεια, τότε θα πρέπει εμείς οι άλλοι, να ψάξουμε και να την ανακαλύψουμε από μόνοι μας. Ας λάβουμε υπ' όψιν μας, ότι ενδέχεται πολλοί από αυτούς που θεωρούμε σοβαρούς και υπεύθυνους, να μην είναι. Εάν δεν τους ελέγξουμε τότε δεν θα είμαστε, το ίδιο, και εμείς.
Εάν στη Ρωσία χρειάζονται να επιστρέψουν στον Χριστό, εμείς εδώ μπορούμε να θεωρούμε εαυτούς μας εξυπνότερους και πιο προοδευτικούς, όταν οι κυρίες μας βγάζουν τον σταυρό από τον λαιμό τους και κρεμνούν ζωάκια και άλλες παραστάσεις, μόνο και μόνο για να δείξουν ότι ακολουθούν το ρεύμα;
Τι όφελος έχει η Ελλάδα και η Ορθοδοξία από την μη συμμετοχή όλων τών Ορθοδόξων στα Όργανα που τους εκπροσωπούν. Εάν το πρωτείο τού Πάπα είναι μη αποδεκτό, πώς τολμούμε και θέλουμε το πρωτείο των Ορθοδόξων να περιορίζεται σε μια χούφτα Τούρκων πολιτών;
Ανεξάρτητη Αρχή διορισμένη από Δυνάμεις που εκφράζουν άλλα συμφέροντα, δεν μπορεί να εγγυηθεί κανένα ποθούμενο.Ευρωπαίοι και Αφρικανοί [Λευκοί και Μαύροι] στη Λισαβώνα, μπορούν να συζητούν και να διαπραγματεύονται το μέλλον λαών, εμείς στην Ελλάδα όμως δεν μπορούμε να θεωρούμαστε δεδομένοι, αλλά κυρίως δεν μπορούμε να περιμένουμε από άλλους να λύσουν δικά μας προβλήματα επιβιώσεως, ανεξαρτησίας και ελευθερίας.
Αυτοί οι Μαύροι της Αφρικής, που άκουσαν παλαιότερα τον Μπλαιρ να λέγει ότι θέλει να τους βοηθήσει να διαθέτουν τα αγροτικά τους προϊόντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα ακούν ότι για να γίνει αυτό, πρώτα πρέπει αυτοί να ανοίξουν τις Αγορές των στα Ευρωπαϊκά προϊόντα και λιγότερο στα Κινεζικά.
1 σχόλιο:
«Αγωγός - Αθως, μας φέρνουν πιο κοντά»
Σε σχέση με την αναπτυσσόμενη ρωσική ενεργειακή συνεργασία με τη ΝΑ Ευρώπη, ο Σ. Λαβρόφ εκτίμησε ότι «είναι μια αντικειμενική διαδικασία, αφού δεν αντιμετωπίζουμε την περιοχή μόνο ως σημαντική αγορά ενεργειακών πόρων, αλλά και ως μία από τις κρίσιμης σημασίας για τους διαδρόμους μεταφοράς». Πρόσθεσε δε ότι η εξάρτηση της Ρωσίας από τους καταναλωτές των υδρογονανθράκων της είναι αντίστοιχη με τη δική τους από την παροχή τους, θυμίζοντας τα «προβλήματα διέλευσης», για την αντιμετώπιση των οποίων «η βέλτιστη απόφαση συνίσταται στη διαφοροποίηση των οδών διέλευσης των ενεργειακών πόρων». «Ακριβώς γι' αυτό αναλάβαμε την πρωτοβουλία της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και του αγωγού φυσικού αερίου Νότιο Ρεύμα», είπε, καθώς «αυτό εγγυάται στους καταναλωτές την αδιάκοπη προμήθεια πετρελαίου και αερίου».
Ερωτηθείς για δημοσιεύματα και εκτιμήσεις ότι υπάρχουν ρωσικά σχέδια «εκκλησιαστικής επέκτασης», ο Σ. Λαβρόφ δεν απέφυγε εκτενή απάντηση, τονίζοντας τους ιστορικούς, αδελφικούς, πνευματικούς δεσμούς των χωρών μας, οι οποίοι ασκούν «και σήμερα καθοριστική επίδραση στον φιλικό χαρακτήρα των ρωσο-ελληνικών σχέσεων».
Ο Ρώσος υπουργός αναφέρθηκε σε σειρά «ιδιωτικών σχεδίων» ανέγερσης ναών σε ελληνικό ή κυπριακό έδαφος, ειδικότερα στην Κέρκυρα, διευκρινίζοντας ότι πρόκειται για συμβολικές πρωτοβουλίες και «πράξεις μνήμης» και ξεκαθάρισε ότι σε κάθε περίπτωση οι εκκλησίες αυτές θα υπάγονται στην «κανονιστική δικαιοδοσία της Ελλαδικής Εκκλησίας».
«Δεν τίθεται κανένα άλλο ζήτημα», είπε επίμονα ο Ρώσος υπουργός, διαψεύδοντας και οτιδήποτε σχετίζεται με διεκδικήσεις στο Αγιον Ορος, κάνοντας λόγο για «επινοήσεις», αλλά και για ανάγκη να διατηρηθεί ο πολυεθνικός χαρακτήρας της κοινότητας: «Ο Αθως και η Ρωσία συνδέονται με προαιώνιους πνευματικούς δεσμούς. Αυτός ο ιερός τόπος συμμετείχε στη διαμόρφωση των ρωσικών ορθόδοξων παραδόσεων, καθώς θεωρείται ότι ο μοναχισμός στη Ρωσία ήλθε ακριβώς από εκεί, από τον Αθω. Αυτή η ιστορική κληρονομιά έχει ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες μας, όπου η Ρωσία αναγεννάται πνευματικά, επιστρέφει στις πνευματικές της αρχές και τα ιερά της. Ακριβώς υπ' αυτό το πρίσμα χρειάζεται να αντιμετωπίζεται η επίσκεψη του προέδρου Πούτιν στο Αγιον Ορος τον Σεπτέμβριο του 2005.
Για όλους εμάς έχει μεγάλη σημασία η διατήρηση του ιστορικού καθεστώτος του Αγίου Ορους ως πολυεθνικού κέντρου ολόκληρου του ορθόδοξου κόσμου. Με τη σειρά της η Ρωσία αναπτύσσει τις σχέσεις της με το Αγιον Ορος. Κατά παράδοση, αυτές θεμελιώνονται στην απόλυτη και αμοιβαία εμπιστοσύνη, τα ενιαία πνευματικά ιδανικά».
Τηρώντας τη σταθερή γραμμή της ρωσικής πλευράς, χαρακτήρισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο απλώς «Κωνσταντινουπόλεως», ωστόσο ιδιαίτερης προσοχής αξίζει η εκτίμησή του ότι «οι κοινές ορθόδοξες αξίες αποτελούν ενεργό ενοποιητικό παράγοντα για τις χώρες της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης. Είναι εμφανές ότι η πνευματική εγγύτητα των λαών μας μπορεί να διοχετευθεί επιτυχώς σε πρακτικές ενέργειες, που αποβλέπουν στην εδραίωση της ειρήνης και της σταθερότητας και τη διεύρυνση της αμοιβαίως επωφελούς συνεργασίας. Οι έξωθεν προσπάθειες να εισφρήσουν στις σχέσεις μεταξύ των χωρών μας τεχνητές διαφωνίες είναι καταδικασμένες σε αποτυχία».
Σε σχέση με παραλληλισμούς του Κυπριακού με το Κόσοβο, ο Σ. Λαβρόφ σχολίασε ότι κάθε μονομερής ενέργεια στο θέμα της «ανεξαρτητοποίησης» θα έχει επικίνδυνες συνέπειες: «Το θέμα εδώ δεν είναι κάποιοι παραλληλισμοί, παρ' ότι εμφανείς. Οι περιπτώσεις όπου τίθεται ζήτημα να επιτραπεί η απόσχιση από ένα κράτος, χωρίς την αποδοχή του, ενός τμήματος του εδάφους του, με αφορμή τις διεθνικές αντιθέσεις, είναι αρκετά πολυάριθμες και απαντώνται σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Αρκεί να θυμηθούμε την Κύπρο.
»Παρόμοιες συγκρούσεις ή οι εστίες τους παραμένουν σήμερα υπό έλεγχο, πρωτίστως χάρη στην αποδοτικότητα των θεμελιωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου. Το να τους αποδυναμώσουμε με απερίσκεπτες ενέργειες που θα εφαρμόζονταν στο Κόσοβο θα ήταν απλώς ανεύθυνο.
»Ελπίζουμε ότι οι εταίροι μας στη Δύση θα κατορθώσουν να κάνουν τη σωστή επιλογή και το πρόβλημα του Κοσόβου θα παραμείνει υπό συλλογικό έλεγχο της διεθνούς κοινότητας, εκπροσωπούμενη από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δεν βλέπουμε άλλη λογική εναλλακτική λύση εκτός από τη συνέχιση της αναζήτησης διαπραγματευτικής λύσης μέχρι να εξευρεθεί η διέξοδος».
Δημοσίευση σχολίου