Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Ἅστιγγος, Αποστόλη και Κανάρη

Εάν το Νεοελληνικό Κράτος είχε καλύτερες βάσεις, δηλαδή δεν είχε ανάγκη ξένων Δυνάμεων να στελεχώσουν κρατικές υπηρεσίες, Διοικήσεως, Άμυνας, Υδρεύσεως, Ασφαλίσεως, Νομισματικής κυκλοφορίας και Ασφαλείας, εάν δεν είχαμε την ανάγκη τού Σλήμαν και τού Έβανς, τού Λίντελλ και τού Σκοττ, τού Τζόουεττ, τής Ούντρα και τής Οξφόρδης, τής Πάουερ (Whitehall Securities Corporation), τής Ούλεν και τής Μικροσόφτ, εάν δεν είχαμε ανάγκη συνεχούς δανεισμού και εισαγωγών, τότε ίσως σήμερα να είχαμε την απαραίτητη υποδομή (πνευματική και υλική) να στείλουμε τον Διαμεσολαβητή (Ιουδαίο-Αμερικανό, Ανθέλληνα ή Φιλέλληνα) στ' ανάθεμα.

Αργήσαμε να μάθουμε ότι η οδός Ἅστιγγος γράφεται με δασεία, ότι ο Νικολής Αποστόλης, ο Δημήτριος Παπανικολής (1790-1855), ο Ιωάννης Βαρβάκης (Λεοντίδης), ο Κωνσταντίνος Κανάρης και τόσοι άλλοι Έλληνες ήταν από τα Ψαρά και ότι στα Ψαρά έγινε γενοκτονία Ελλήνων από Οθωμανούς. Όταν οι Ψαριανοί οργάνωναν την Επανάσταση, στην Αγιάσσο οργάνωναν έρανο για τον ναό και ο Πανάγιος Τάφος μεταβίβαζε στη Λέσβο: ελαιοκτήματα.

Ο Άγγλος πλοίαρχος Τζέραλντ Τάλμποτ που είχε υπηρετήσει σαν ναυτικός ακόλουθος της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα, κάνει ξανά την εμφάνισή του στην Ελλάδα, επί δικτατορίας Θ. Πάγκαλου, το 1925, όταν εμφανίζεται ως ο μεγαλοϊδιοκτήτης της περιβόητης εταιρείας Πάουερ, προκατόχου της ΔΕΗ.

Μήπως οι ίδιες συντεχνίες οι οποίες παρουσίασαν τον πλοίαρχο ως μεγάλο ιδιοκτήτη τής POWER, ακόμα ενδιαφέρονται για την προστασία των Αγρών τού Γκολφ στην Ελλάδα και την μη αξιοποίηση τού Αχελώου και κάθε άλλου φράγματος; Μήπως ακόμα ενδιαφέρονται να θάψουν κάθε τι Ελληνικό και κάθε τι φωτεινό, όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι τών Σκοτεινών Στοών και Λεσχών;

Αλήθεια, τι μάθαμε για τον Κυκλαδικό Πολιτισμό;
Γιατί εκτέλεσε ο IRA τον Λόρδο Mountbatten στην Ιρλανδία το 1979.
Πώς ο Τάλμποτ έσωσε τον Ανδρέα (τον παππού τού Καρόλου) αλλά όχι και τους έξ;
Γιατί ο υιός τού πρίγκιπα Ανδρέα τής Ελλάδος, αποφάσισε να μην πάρει το επίθετο τού πατέρα του (Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg) αλλά προτίμησε το Αγγλισμένο Γερμανικό επίθετο τής μητέρας του (Battenberg-Mountbatten) και μετά το σύνθετο προσθέτοντας το επίθετο τής συζύγου του (Windsor) στο Mountbatten.



BRITISH ENVOY SAVED LIFE OF PRINCE ANDREW

Sent by Curzon to Aid Greek Ministers, Commander Talhot

Arrived Too Late.

Copyright, 1922, by The New York Times Company.
Special Cable to The New York Times.

LONDON, Friday, Dec. 29.—According to The Daily Express, the envoy whom the British Government sent post-haste to Athens to endeavor to save the lives of the former Greek Ministers was Commander Gerald Francis Talbot, formerly British Naval Attache at Athens. He was in Paris and received an urgent message from Lord Curzon to go to Lausanne, where he received Instructions.

Commander Talbot then made a race against time for Athens, but was too late to save the former Ministers, the shots of their executioners ringing out as he hastened to official quarters. Talbot, however, says The Express, was able to intervene successfully on behalf of Prince Andrew, who had been under arrest for five weeks, and saved his life.

The Prince, It is stated, knew that his death had been virtually decided on/ Talbot had interviews with the Revolutionary Committee. They were obdurate and unyielding at first, and day after day passed without anything happening; but on the night after the trial of the Prince he was informed of the verdict. At 11 o'clock the next morning the Prince was motored down to Piraeus and placed aboard a British cruiser. Commander Talbot arranging that the Minister of War should accompany the Prince In the auto lest some revolutionary might. think of assassinating the Prince at the last moment

Published: December 29, 1922
Copyright © The New York Times


Ο πρίγκιπας Ανδρέας ήταν ο τέταρτος γιος του βασιλιά Γεώργιου Α'. Ήταν παντρεμένος με την Αλίκη, Αγγλίδα πριγκίπισσα και αδελφή του λόρδου Μαουντμπάτεν και της βασίλισσας της Σουηδίας, Λουΐζας. Απέκτησε τέσσερις κόρες και ένα γιο, τον σημερινό σύζυγο της βασίλισσας της Αγγλίας, Φίλιππο.

Ο Ανδρέας έζησε μόνος του στο Μόντε Κάρλο. Η επιλογή της πόλης ίσως να μην είναι τυχαία, μιας και στην ίδια πόλη έζησε και ένα άλλο πρόσωπο που συνδέθηκε με την Μικρασιατική Καταστροφή και μάλιστα με την καταστροφή της Σμύρνης. Ο Αριστείδης Στεργιάδης. Και οι δύο, άλλος πολύ άλλος λιγότερο ήταν συνταυτισμένοι με τις τραγικές ώρες του 1922. Και τους δυο, οι Άγγλοι φρόντισαν να διαφυλάξουν και να προστατεύσουν, μεταφέροντάς τους σε ασφαλές καταφύγιο μακριά από την Ελλάδα. Κατά την διάρκεια της κατοχής, οι Γερμανοί βολιδοσκόπησαν τον Ανδρέα, ώστε να τον στέψουν βασιλέα της Ελλάδος, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίθηκε. Πέθανε από καρδιακό νόσημα τον Δεκέμβριο του 1944. Στην Ελλάδα έστειλαν με ιδιωτικό αεροπλάνο τον Νικόλαο Πλαστήρα.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ο Χεμινγουαίη για τον πόλεμο της Μικρασίας,
την έξοδο από την Ανατολική Θράκη και τους πρόσφυγες.

Οι Ελληνες ήταν πρώτης τάξεως πολεμιστές και σίγουρα, κάμποσα σκαλοπάτια παραπάνω από το στρατό του Κεμάλ. Αυτή είναι η άποψη του Γουίτταλ. Πιστεύει ότι οι τσολιάδες θα είχαν καταλάβει την Άγκυρα - και θα είχαν τελειώσει τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί. Όταν ο Κωνσταντίνος ήρθε στην εξουσία όλοι οι Έλληνες αξιωματικοί που ήταν σε επιτελικές θέσεις υποβαθμίστηκαν αμέσως σε χαμηλότερα πόστα. Πολλοί απ' αυτούς είχαν πάρει τα γαλόνια τους με ανδραγαθήματα στο πεδίο της μάχης. Ηταν έξοχοι πολεμιστές και σπουδαίοι ηγέτες. Αυτό δεν εμπόδισε το κόμμα του Κωνσταντίνου να τους διώξει και να τους αντικαταστήσει με αξιωματικούς που δεν είχαν ακούσει ποτέ τους να πέφτει ούτε μια ντουφεκιά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να σπάσει το μέτωπο.

Ολη τη μέρα τους έβλεπα να περνούν από μπροστά μου. Κουρασμένοι, βρώμικοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι. Και γύρω τους η σιωπή της ξαφνιασμένης Θράκης. Εφευγαν. Χωρίς μπάντες, χωρίς εμβατήρια, χωρίς καν περίθαλψη! Μόνο με μια βρώμικη κουβέρτα ο καθένας. Και με συντροφιά, βέβαια, τα κουνούπια της νύκτας. Αυτοί οι άνδρες ήταν οι σημαιοφόροι της δόξας, που πριν λίγο καιρό, λεγόταν Ελλάδα. Κι αυτή η εικόνα ήταν το φινάλε της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας...
Ερνεστ Χεμινγουαίη, 1922

Ο ελληνικός πληθυσμός της Θράκης έχει πλημμυρίσει τη Μακεδονία. Είναι κι όλας εκεί μισό εκατομμύριο, αλλά μένει να έρθουν άλλες διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι. Ποιος θα τους θρέψει; Κανένας δεν ξέρει και μέσα στον επόμενο μήνα και στα επόμενα χρόνια όλος ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαραχτική κραυγή που ελπίζω να φτάνει και μέχρι τον Καναδά: "Μην ξεχνάτε τους Έλληνες της Μακεδονίας".

Η τελευταία ανταπόκριση του Ερνεστ Χεμινγουαίη για την καταστροφή του 1922.