Ζητήματα «Contemporary»

Εάν ήθελα να δω τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός Ιουδαίου κατοίκου τού Ισραήλ, ο οποίος βρέθηκε (γεννήθηκε) εκεί από μετανάστες γονείς τής Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι έφθασαν μετά ή λίγο πριν την ίδρυση τού Ισραήλ και, μέρος της οικογένειάς των ακόμα βρίσκεται διασκορπισμένη σε πολλές χώρες τού κόσμου, μάλλον θα είχα διαφορετική άποψη, από την άποψη ενός ελληνοφώνου κατοίκου τής Ελλάδος ή ενός ελληνικής καταγωγής ανθρώπου τής Διασποράς.

Με τον Ιρανό πρόεδρο να θέλει την μεταφορά τού Ισραήλ σε Ευρωπαϊκά ή άλλα εδάφη, όπου οι Ιουδαίοι γίνονται περισσότερο αποδεκτοί πολίτες, απ’ ότι μπορούν να συμβιώσουν με τους Άραβες, τους απογόνους τής Αγάρ και τού Ισμαήλ, ένα Αμερικανο- κρατούμενο μόρφωμα στα εδάφη τού Κοσσυφοπεδίου και τής Βαρντάρσκα, θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τόσο τα ενδιαφέροντα τών Ιουδαίων να επιστρέψουν σε μέρη γνωστά, όσο και τα συμφέροντα τής Αμερικής, να αντικαταστήσει τον ρόλο τού χωροφύλακα, αυτόν που είχε αναθέσει ο Ντισραέλι στους Τούρκους, με μια καλή πολεμική μηχανή, ενός Βαλκανικού Ισραήλ, το οποίο θα μπορεί να κρατήσει τους Ρώσους όσο μακρύτερα από το Αιγαίο γίνεται.

Βεβαίως, για να ελέγξει, αυτή η Δύμαμις το Αιγαίο, τον Ελλήσποντο και τον Βόσπορο, χρειάζεται καλή πρόσβαση στα λιμάνια τής Θεσσαλονίκης και τής Πόλης. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεπώς, δεν μπορεί να καλύψει τους Ρώσους, εφόσον το ίδιο συντονίζεται, από τα χρόνια τού Βενιζέλου και του Μεταξάκη, από Αμερικανικά και Σιωνιστικά συμφέροντα. Στόχος αυτών τών συμφερόντων είναι να διασπά τους Ορθοδόξους τής Ρωσίας από την Ελληνική πλευρά. Και η αλλαγή τού Ημερολογίου, στόχο είχε την απομάκρυνση τής Ελλάδος από την Ανατολή.

Εάν η Εσθήρ συνετέλεσε στους Μηδικούς Πολέμους κατά τής Ελλάδος και η Ιουδίθ κατακρεούργησε δολίως αυτόν που θεωρούσε ότι θα την εξελλήνιζε. μάλλον μπορούμε να θεωρήσουμε αμφότερες ως ανθελληνίδες.

Από τον Δαβίδ μέχρι τον Ιησού, τα ιερά Ιουδαϊκά βιβλία, αναφέρουν ότι η μητέρα τού Δαβίδ, Νιτζεβέτ, έφερε τον υιό της στον κόσμο, (εν ανομίες και εν αμαρτίες) ενώ αυτή βρισκόταν σε υποχρεωτική διάσταση από τον νόμιμο σύζυγό της και, φυσικός πατέρας τού Ιησού, ήταν κάποιος Ελληνόφων Ρωμαίος στρατιώτης, ονομαζόμενος Πάνθηρ, ενώ η μητέρα του εμφανίζεται ως απόγονος τού Δαβίδ, χίλια χρόνια μετά.

Ανθέλλην ο Ντισραέλι και Υποχθόνιος ο Ενδυμίων;

Πέρασε ο Οδυσσεύς από την Κριμαία;

Θεσσαλονίκη και Μοναστήρι
Βασιλεύς Κωνσταντίνος και Ελευθέριος Βενιζέλος

Ολόκληρος ο Ελληνικός Στρατός χρειάσθηκε να μείνει στη Θεσσαλονίκη, ή όντως κάποιοι από τότε δεν ήθελαν η Ελλάδα να συμπεριλάβει στα εδάφη της και το Μοναστήρι;

Ιρανική Απειλή κατά τής Ελλάδος η έξωση Ισραήλ

Όπλα: η Ενέργεια και το Χρήμα, κίνδυνος η συσσώρευση αμφοτέρων

Αυτός που δεν είχε κλίνη την κεφαλή του να κλίνη, ούτε τάφο να ενταφιασθεί, άλλοι σήμερα (απόγονοι τού Άννα και τού Καϊάφα) εμπορεύονται και διαχειρίζονται μυστικές υπεράκτιες εταιρείες, κατέχοντας αμύθητες ακίνητες περιουσίες, άλλοτε ιδιοκτησίας του Παναγίου Τάφου.

Από τον Ευριπίδη, στην «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι», ο Οδυσσέας παρουσιάζεται αρνητικά, ως λαϊκιστής και πονηρός, γόνος τού Σισύφου και όχι τού Λαερτίου.

ποικίλος ἀεὶ πέφυκε τοῦ τ΄ ὄχλου μέτα.
τὸ Σισύφειον σπέρμα πάντ΄ οἶδεν τάδε
ἆρ΄ ὁ Σισύφου γόνος;

Εάν όντως ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης, έγραψε (για τον Οδυσσέα) αυτά, προς το τέλος τής συγγραφικής του περιόδου, κοντά στην περίοδο που έγραψε και τις Βάκχες (ίσως κατόπιν συζητήσεως για τις Βάκχες με τον Σωκράτη), προκύπτει ένα Ζήτημα, να καταλάβουμε πώς ο Ευριπίδης είχε κατατάξει, αξιακά και ηθικά, τον Οδυσσέα έναντι τού Μενελάου, ακόμα και τού Αγαμέμνονα. Δέχεται ο Ευριπίδης την περίπτωση ο Λαέρτης να νυμφεύθηκε την Αντίκλεια, εγκυμονούσα παιδί Σισύφου;

Υποθέτω ότι η απόδοση και οι διάφορες μεταφράσεις, πιθανώς να μην μας βοηθούν να καταλάβουμε το πνεύμα τού Ευριπίδη, δεδομένου ότι η γλώσσα από τότε μέχρι σήμερα, ενδέχεται να έχει μετατρέψει αρνητικές έννοιες σε θετικές και αντιστρόφως, χωρίς να γνωρίζουμε όλες τις εκδοχές κάθε έννοιας. Εάν αυτό δεν ισχύει στην περίπτωσή αυτή, τότε ίσως αναγκασθούμε να αναζητήσουμε τις αιτίες που έκαναν τον Ευριπίδη να μην έχει την ίδια εκτίμηση για τα ίδια πρόσωπα, σε όλες του τις τραγωδίες, εάν όντως στην Ανδρομάχη του ο Μενέλαος περιγράφεται ή σκιαγραφείται διαφορετικός από τον Μενέλαο στην Αυλίδα. Χρειάζεται αναλυτική έρευνα προσώπου για τις υπόλοιπες απεικονίσεις τού Οδυσσέα (στους Κύκλωπες, Ρήσο, Τρωάδες, Εκάβη, Ορέστης) από τον Ευριπίδη και προσεκτική εξέταση, κατά πόσον τα Ποιητικά τού Αριστοτέλους, ισχύουν στη συγγραφή τών Έργων αυτών.

Η τελευταίως μεγάλη εκτίμηση και προτίμηση στον Αριστοφάνη, φοβάμαι ότι σχετίζεται με εξαγνισμό κάθε ευθύνης τού Κωμωδιογράφου από την θανατική ποινή τού Σωκράτους, αντίστοιχο (εξαγνισμό/exoneration) με την απαλλαγή (αθώωση) τών Ιουδαίων, αυτών που φὠναζαν «Το αίμα αυτού εφ' ημάς και επί τα τέκνα ημών», από την Σταύρωση τού Χριστού.

Εάν μπορέσουμε να αναλύσουμε τυχών διαφοροποιήσεις στις απόψεις τού Ευριπίδη, τότε ίσως αναλύσουμε και τις αιτίες διαφοροποιήσεως στις απόψεις τού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το όνομα τής Μακεδονίας και για το Κυπριακό Ζήτημα. Κατά πόσον ο ίδιος σχετίζεται με το Έργο Ελευθερίου Βενιζέλου περί Θεσσαλονίκης ή Μοναστηρίου και άλλες σχέσεις με ακίνητες περιουσίες Εκκλησίας και Παναγίου Τάφου.

Δύσκολο να ερευνήσουμε τον Ευριπίδη, περιμένουμε τώρα την Οξφόρδη να μας δώσει έτοιμα αυτά που προκύπτουν από χαμένα κείμενα, αυτά που βρέθηκαν στην Οξύρρυγχο τής Αιγύπτου, αυτά τα οποία είδε η Θεοδώρα τον Νοέμβριο τού 2007 ως επισκέπτης-τουρίστρια και ίσως και ως πρώην υπουργός πολιτισμού, διαχειριστής αρχαιοτήτων.

Γιατί άραγε δεν έψαξε το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού για ερευνητές κειμένων και παπύρων, ή δεν δημιούργησε τέτοιους με Προγράμματα στα Πανεπιστήμια, αλλά χρηματοδοτεί ανούσιες και ανόσιες καταστάσεις αντί να προωθήσει την Ιδέα στους Νεοέλληνες ότι είναι καλό να δουλεύεις για να αποκαταστήσεις αυτά που κάποιοι ανόητοι κατέστρεψαν ή πέταξαν στα σκουπίδια. Πόση ντροπή μπορούμε ακόμα να αντέξουμε, όταν στην Οξφόρδη δουλεύουν με κομματάκια παπύρων για σπαράγματα και στην Αθήνα ο Γραμματεύς (αυτός ο οποίος δεν μπόρεσε να σταματήσει την εξάπλωση τής πυρκαγιάς στην Ολυμπία) κατασπαράσσεται από κάποια (αντίστοιχη Αγάρ δουλίσκη) που θέλει να μονιμοποιηθεί και ποτέ να μην διανοηθεί η ίδια να βάλει μερικά κομματάκια στη θέση τους και ίσως έτσι βρει μια χαμένη Τραγωδία τού Ευριπίδη (τον Αίολο π.χ.) ή ένα ακόμα ποίημα τής Σαπφούς ή μάθουμε όλοι κάτι περισσότερο για τις Κανάκη, Εναρέτη, Σθενέβοια και Φαίδρα, αφού τα τις Διοτίμα δεν μας συγκινούν αρκετά.

Ίσως προλάβουμε να διευκρινίσουμε ζητήματα αιμομιξίας και λοιπών οικογενειακών σχέσεων πριν ξεσπάσει κάποια νέα μόδα.

Η εξερεύνηση τών ευρημάτων τής Οξυρρύγχου, πέραν τής αντικειμενικής αξίας τών χαμένων κειμένων, επίσης μπορεί να δώσει μια απεικόνιση τής πρώτης χιλιετίας μέσα στην μετά Χριστόν Εποχή και την υποδομή η οποία οδήγησε στην υποδούλωση τού Ελληνισμού και στη συνέχιση τών Βυζαντινών δολοπλοκιών από Οθωμανούς και άλλους ιππότες, αδελφούς, πολίτες Λιχτενστάιν και λοιπών υπεράκτιων χωρών.

Στο βίντεο τού Ιατρού από τη Ζάκυνθο, είδαμε μια γιατρό, πρώην νηπιαγωγό η οποία δεν έδειχνε να είναι καθόλου εξοικειωμένη με τομές, στο βίντεο τής Θεοδώρας στην Οξφόρδη βλέπουμε ένα αντίστοιχο φαινόμενο με την ιατρό και ακούμε ένα «Σαπφώς» και μια απορία περί Πλάτωνος από την υπουργό την οποία στην Αμερική την μπερδεύουν με την κυρία υπουργό τού Ισραήλ, αυτή που ζήτησε την παραίτηση τού δικού της πρωθυπουργού μετά τον πόλεμο με την Χαμάς τού Λιβάνου.

Δύσκολο να εξακριβώσουμε ποιος από τους δύο, Κωνσταντίνος και Βενιζέλος, ήθελαν να αφήσουν το Μοναστήρι εκτός Ελλάδος.

Δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ένας ενενήντα χρονών άνθρωπος θα προτιμούσε να μπερδέψει τους Έλληνες και να υπηρετήσει σκοπούς μη αποδεκτούς. Δεν θέλω να δεχθώ ότι ο Ευριπίδης συκοφάντησε τον Οδυσσέα, όπως ο Αριστοφάνης τον Σωκράτη, αλλά στις μέρες μας, όπου η απλή επιβίωση δεν είναι και τόσο εύκολη, φοβάμαι ότι οι σκοπιμότητες και τα Ποιητικά τού Αριστοτέλους, μπορούν να οδηγήσουν αρκετούς να παράγουν συμβιβασμένο Έργο προκειμένου να τύχουν βράβευση ή επιτυχία.

Εκ του αποτελέσματος όμως, προκύπτει ότι ο μεν Σωκράτης δεν αμφισβητείται από κανέναν για τη σοφία του, ο δε Οδυσσεύς έμελλε να γίνει η προσωποποίηση ενός πονηρού δημαγωγού, κάτι που καθόλου δεν προκύπτει από τα Ομηρικά. Άποψή μου είναι ότι ο Μενέλαος είναι αυτός που θα έπρεπε να φορτωθεί όλο το αρνητικό βάρος και η Αρετή τού Οδυσσέα να αξιολογηθεί. Εάν για την παραποίηση τού Λόγου ευθύνεται ο Παύλος, για την παραμόρφωση τού Πολυμήχανου Οδυσσέα, δεν θέλω να σκεφθώ ότι ευθύνεται μόνον ο Ευριπίδης.

Ως Ιουδαίος τού Ισραήλ, ίσως να θεωρούσα κολακευτικό το λάθος τής Μαύρης Υπουργού Εξωτερικών τής Αμερικής να αποκαλέσει την Ελληνίδα υπουργό Εξωτερικών ως υπουργό Εξωτερικών τού Ισραήλ, ως μη Ιουδαίος όμως αναρωτιέμαι μήπως η Αμερικανίδα υπουργός στο υποσυνείδητό της έχει ταυτίσει την υποστήριξη Ιουδαϊκών και Σιωνιστικών θέσεων με θέσεις τής δικής μας υπουργού. Φοβάμαι όμως ότι η επιστροφή τών Ιουδαίων στα Βαλκάνια μπορεί να αποδειχθεί εξ ίσου προβληματική με την εγκατάσταση τού Ισραήλ στην Παλαιστίνη.

Η Νέα Τεχνολογική και Ενεργειακή Εποχή, μπορεί να μην εξαρτάται από τα πετρέλαια τής Μέσης Ανατολής όσο εξαρτήθηκε η μετάβαση τών ανθρώπων από τα κεριά στο ηλεκτρικό και από τον γάϊδαρο στο αυτοκίνητο, δυστυχώς όμως, ακόμα όλοι χρειάζονται Ενέργεια για να κινηθούν οι Μηχανές και αυτή η Ενέργεια σ’ έναν υπερπληθυσμιακό (από ανθρώπους) πλανήτη, δεν μπορεί να αντικατασταθεί χωρίς κάποιος να πληρώσει το βαρύ κόστος.

Ίσως καλή διπλωματική εργασία θα ήταν η οικοδόμηση και ανάπτυξη κατάλληλων συνθηκών, οι οποίες θα βοηθούσαν τους Σημιτικούς λαούς τής Μέσης Ανατολής να συμβιώσουν, αρχίζοντας από την Αναγνώριση τού Ισμαήλ και τής Αγάρ ως ίσα μέλη αυτών που φρόντισαν επί τόσο καιρό να τα κρατούν με μειωμένα δικαιώματα και να θέλουν να ισχυρισθούν ότι οι απόγονοι τού Αγαμέμνονα, τού Αχιλλέα, τού Οδυσσέα και τόσων άλλων μη σημιτικών φύλων θα μπορούσαν να ήταν σπέρμα αυτού που δεν τόλμησε, ηθικά να αποκαταστήσει την Αγάρ και τον Ισμαήλ.